Onze katten en honden: Tom, Moppie, Bo, Moos, Mats, en Maan
Toen we 6 jaar geleden Nederland verlieten, gingen de 2 honden Moppie en Bo en de kater Tom, met ons mee.
Tom had zich al gauw een plekje veroverd in de voortuin. Daar keek hij uit over de straat en werd hij regelmatig geknuffeld door buurtbewoners die langs liepen. Eentje was zijn favoriet, hij zag hem vaak al van verre aankomen en ging hem dan als een speer tegemoet, in de armen van Lennart kwam hij dan weer terug en na veel knuffels en een snoepje gingen ze weer uiteen. Zo leuk om te zien. Hij was een heel sociale kat, geliefd door velen! Helaas is hij niet meer bij ons. Hij heeft zijn laatste plekje gevonden bij de waterput waar hij graag bovenop zat. En de kleinkinderen hebben een mooie steen voor hem beschilderd.
Moppie en Bo zijn blij met hun eigen deel van de tuin. Ze hebben een afgezet stuk achter het huis waar ze vrij rond kunnen rennen, lekker graven (Bo) en in het zonnetje liggen (Moppie). In de winter houdt Moppie er van om lekker in de sneeuw te spelen, terwijl Bo dan erg van zijn kussen houdt, binnen dus. Ze zijn beide heel sociale honden en genieten erg van de aandacht die ze soms van de gasten krijgen (hun terrein grenst aan de “parkeerplaats” voor de gasten). Eén keer per dag gaan ze op pad met de baas, hun dagelijkse rondje door het dorp. Onderweg komen ze soms herten, vossen en egels tegen, waartegen je kunt blaffen en dan gaan ze ervandoor. Jammer voor hen, maar gelukkig voor de hertjes ed. En vaak wandelt één van de katten mee.
5 jaar geleden kwam Moos bij ons wonen, geboren op een boerderij in de buurt. Ondanks dat hij pas 8 weken was toen hij bij ons kwam, was het bijna onmogelijk om hem binnen te houden. Een zeer ondernemend katje dat regelmatig boven in de boom zat, graag met de gasten wilde spelen en een maatje voor Tom werd. Het was een vrolijk opgewekt katje, zeer aanwezig, maar nu hij een je-weet-wel kater is, is hij een stuk minder vrolijk en af en toe zelfs chagrijnig. Om hem een beetje op te vrolijken dachten we een vriendje voor hem te zoeken want hij mist Tom waarschijnlijk….
In het Katthemmet (dierenopvang voor katten) in Halmstad vonden we Mats en Maan (voorheen Timon en Pumba), bijna 2 jaar oud, gewend aan honden en gewend aan buiten zijn. Ze zijn broertjes dus was het een wens om ze allebei te nemen. En dat vonden we niet echt een probleem. We gingen op zaterdag kennismaken en namen uit voorzorg toch vast een bench mee. De kennismaking met de twee verliep zo voorspoedig dat we ze meteen meegenomen hebben. Eventjes hebben we ze binnen kunnen houden, maar het was bijna zomer dus de deuren en ramen stonden open.
Mats is een zeer ondernemende, ondeugende en nieuwsgierige kat en een geweldige charmeur! Hij houdt erg van aandacht en knuffelen. Hij wil graag van alles onderzoeken en dan gaat er nog weleens iets mis. We vinden hem op de meest gekke plaatsen terug, in een mandje, tas of bovenop een plank tussen allerlei spullen. Hij is ook in staat zelf deuren open te doen, dus we waarschuwen onze gasten alvast de deur op slot te doen als ze dat niet fijn vinden.
Maan daarentegen is een beetje mystiek, doet zijn naam eer aan en is graag ’s nachts buiten, gaat zijn eigen gang. Een paar jaar geleden maakte een van onze dochters een tentje voor Moos, maar die heeft er niet veel gebruik van gemaakt. Maan daarentegen vindt het een fijn plekje om zich in terug te trekken. Als ’s morgens de honden naar buiten gelaten worden zit Maan al te wachten om naar binnen te gaan en zich te goed te doen aan zijn brokken. Elke ochtend op een vast plekje.
We genieten erg van onze dieren, overdag maar ook s’avonds met een kat op schoot en de rest opgekruld om ons heen. Over het algemeen zijn ook de gasten gecharmeerd van de katten, zij lopen door het hele huis terwijl de honden niet boven komen.
Regelmatig lopen er hertjes over de oprit of aan de overkant van de weg.
In de struiken woont een egel en soms loopt meneer Vos door de straat.
En af en toe, op weg naar Halmstad of Ljungby, zie je ineens een eland oversteken.
Al dat wild rondom en soms zo dichtbij, het blijft een bijzondere ervaring.